پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فرشاد مومنی، اقتصاددان و رئیس موسسه دین و اقتصاد در نشست دانایی و توسعه و رونمایی از کتاب اندیشه بی‌خانمان می‌گوید که در واقع همه چیز در جامعه ما دفرمه و از ریخت افتاده است. حال سوال این است که چرا چنین اتفاقی رخ داده است. پاسخ مشخص است، زیرا این امر در کادر نظام حیات جمعی دیده نشده یا نخواسته که دیده بشود. در چنین شرایطی سیاستگذاری اقتصادی ما شبیه انتخابات برگزار کردن ما می‌شود. به همبن دلیل رضاقلی دغدغه دارد که چرا این علوم کارکرد ندارند. این به این معنا نیست که اصحاب علم درک ندارند که چه اتفاقی رخ داده است بلکه آنچنان هویت جمعی پیدا نمی‌کند که اثربخشی داشته باشد. اگر حکومت بخواهد رابطه خود با مردم را در استاندارد ۲۷۰ سال پیش نگه دارد نمی‌توان دانش‌بنیان شد، این را رضاقلی در کتاب سراب گرایی صنعتی در جامعه قبایلی ایران و ضرورت در مرکزیت قرار گرفتن علم و فناوری در توسعه، بیان کرده بود. دوستانی که به نسل من می‌گویند که تو هم آن زمان انقلاب بودی پس باید عذرخواهی کنید به آن‌ها توصیه می‌کنم که کتاب تاریخ بی خردی خانم باربارا تاکمن را بخوانند. در این کتاب، پنج نفطه عطف تاریخ بشر را بررسی کرده و تصریح دارد که عادی‌ترین انسان‌های تاریخ، واقعیت را درک می‌کردند، اما در ساختار قدرت حاکمان موضوعات دم دستی ساده را درک نکرده بودند. فردی عذرخواهی بکند با نکند بیشتر سطح فهم خود را از پدیده انقلاب اجتماعی منعکس می‌کند. ضمن اینکه گره‌ای هم با عذرخواهی من باز نمی‌شود. شبیه موضوعی که در مورد انقلاب مطرح می‌شود در مورد توسعه هم مطرح می‌شود. همچنانکه برخی به صراحت اعلام می‌کنند که میلی به توسعه ندارند. حیاتی‌ترین مسائل هم تا زمانی که هویت جمعی در کشور پیدا نکنند نمی‌توانند در مسیر اعتلا قرار گیرند. مساله توسعه یک مساله اجتناب‌ناپذیر است و اگر به صورت فعال و خلاق با توسعه روبرو نشویم در نتیجه سیلی خواهیم خورد. از ربع پایانی قرن بیستم کشور‌ها وارد یک مدار جدید به نام عصر دانایی شدند و انقلاب دانایی و اقتصاد مبتنی بر دانایی به مثابه یک شیوه تولید و همزمان به مثابه یک نظام حیات جمعی باید مورد توجه قرار بگیرد. کشور‌های در حال توسعه در موج اول انقلاب صنعتی فکر می‌کردند که صنعتی شدن یک امر انتزاعی بوده و صرفا با جابجایی ماشین‌آلات محقق می‌شود برای همین بر این باور بودند که دیگران ماشین‌آلات صنعتی تولید کردند و ما خریداری کرده و صنعتی می‌شویم. این در حالی است که صنعتی شدن باید در کادر نظام حیات جمعی دیده شود و تغییرات اجباری متناسب در ساخت سیاسی و اجتماعی و نظام آموزشی و ... لحاظ شود، اما، چون این نکات لحاظ نشد، جوامع به ابن روز افتادند به ترتیبی که الان حسرت دوران پیشاصنعتی را می‌خورند. یعنی گرفتاری‌ها چندین برابر شده و توانمندی پیشین را از دست دادند. این نوع طرز تفکر بود که باعث شد در بیست سال تورم کشور، سه هزار و نود درصد و نقدینگی ده هزار و دویست و پنجاه درصد رشد کند. وقتی ماجرای توسعه گره خورد باید روی دو جا متمرکز شد یکی اعتبار علمی جهت‌گیری‌های سیاستی و فرایند‌های تصمیم‌گیری و تخصیص منابع و دیگری نظام توزیع منافع. دقیق توضیح دهم که چطور به جای علم در فرایند سیاست‌گذاری و تخصیص منابع از شبه علم استفاده می‌کنند و گنجشک را رنگ می‌کنند و جای چیز دیگری قالب می‌کنند. این چه جور علمی است که یک بسته سیاستی معین در طی بالغ بر سه دهه گذشته در دستور کار نظام تصمیم‌گیری کشور قرار داشته است، اما به هیچ کدام از اهداف اعلام کرده نرسیده است و هزاران تخریب و فساد و به هم ریختگی و وابستگی ذلت‌بار و نابرابری ناهنجار را پدید آورده آما همچنان در دستور کار است و با بزک کردن جلو می‌رود. در دستکاری واقعیت و جا زدن شبه علم و دروغ و کلک و پنهان کاری واویلایی درست کردند. شما حساب کنید که در این کشور سه چهار سال است که سالنامه آماری را منتشر نمی‌کنند. نزدیک سی سال است که روند تحولات سهم مربوط به ارزش آفرینی واسطه‌گریی مالی را حذف کردند تا سلطه ربا را پنهان کنند در حالیکه ده متغیر کنترلی دیگر وجود دارد که با آن می‌توان موضوع را متوجه شد.

یکی از عملیات‌های مهم تاریخ جنگ، عملیات خیبر بود که نیرو‌های ایرانی جانفشانی خیره‌کننده‌ای در آن داشتند. برخی معتقدند این عملیات نباید انجام می‌شد، چون عراق از آن مطلع بود و برخی دیگر معتقدند، چون مسئله حیثیتی و عقیدتی بوده، به هر نحو باید انجام می‌شد. در عملیات خیبر هزاران تن از نیرو‌های ایرانی شهید شدند تا جزیره مجنون حفظ شود. تا مدتی به نظر می‌رسید ایرانی‌ها در حال شکستن خط مستحکم دفاعی عراق هستند. اما سرانجام با حملات متعدد ارتش عراق و استفاده وحشیانه آن‌ها از سلاح‌های شیمیایی، گاز اعصاب و گاز خردل پیشروی ایرانی‌ها متوقف شد، اما جزیره مجنون در اسفند سال ۱۳۶۲ با تلفات بسیار زیاد حفظ شد و تا ۵ سال بعد در دست ایران باقی ماند تا اینکه ارتش عراق در تیرماه سال ۱۳۶۷ طی عملیاتی جزیره مجنون را اشغال کرد.

ناصر رزازی، این هنرمند و خواننده سنندجی پس از مرگ همسرش خود را مستقل از هر نوع خط فکری حزبی -سیاسی می‌داند و در راستای اهداف هیچ حزبی در کردستان فعالیت ندارند؛ و علی اصول هنر و ادب را بالاتر از سیاست می‌شناسد و نمی‌خواهد که بازیچه دست احزاب باشد.ناصر رزازی روز سه شنبه ۱۶ اسنفد ماه ۱۳۹۰ خورشیدی میهمان برنامه به عبارت دیگر بی بی سی فارسی بود در اظهاراتی جدید به شدت از سیاست و رویکرد حزب دموکرات کردستان و کومله انتقاد کرده و آن‌ها را به تروریسم متهم نمود.ناصر رزازی با تلویزیون روداو، وابسته به نچیروان بارزانی و لانه تجزیه طلب‌ها، مصاحبه ایی داشته است که مجری، در مورد مسائل و وضعیت احزاب کردستان ایران از ایشان سوال می‌کند. رزازی دیدگاه خود را نسبت به عملکرد و مشکلات موجود در اردوگاه‌ها بیان می‌کند. زیاد طول نکشید که اعضای این احزاب در دنیای مجازی رزازی را مورد هجوم و حمله قرار دادند و هر آنچه در خور یک هنرمند سرشناس نیست، به ایشان چسباندند.

بهمن فرمان آر می‌گوید: به لندن که رفتم، قصدم این بود که مدرسه سینمایی ثبت‌نام کنم. اما وقتی که به آنجا رفتم تازه متوجه شدم که لندن مدرسه سینمایی ندارد و نخستین مدرسه‌ای که می‌شد در آن سینما یاد گرفت، در سال ۱۹۶۲ تأسیس شد، درحالی‌که من در سال ۱۹۵۸ آنجا بودم.

کتاب ایران بین دو انقلاب نوشته یرواند آبراهامیان را می‌توان از جمله کتاب‌های پایه‌ای برای درک چرایی تغییرات یکصد و پنجاه سال اخیر کشور در حوزه‌های فرهنگی- اجتماعی ، مدیریتی - سیاسی، اقتصادی و مواردی همانند، محسوب نمود. خلاصه کتاب برای بهره‌برداری اولیه تقدیم حضور شده است.

ادبیات و هنر در سالی که گذشت چهر‌ه‌های سرشناسی مانند نجف دریابندری، اصغر عبداللهی، محمد مجلسی، عباس صفاری، علیرضا راهب، اکبر عالمی، حسن انوشه، سوسن طاقدیس و اسماعیل سعادت را از دست داد.

رضایی گفت: غفلت و یأس و سستی را که آرام آرام به دلیل ناکارامدی و انحرافات شکل گرفته، از خودمان و جامعه دور کنیم.

رئیس کانون نمایشنامه‌نویسان و مترجمان خانه تئاتر ایران، رفتار‌های علنی و غیر علنی برخی از عوامل تئاتری را نسبت به ساحت درام و درام‌نویس در ایران نقد کرد.

دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: اگر امروز مشاهده می‌کنیم که در ایران، فقر و فساد و تبعیض هست، من به طور قاطع می‌گویم که در بخش‌هایی از اداره کشور، نه همه اداره کشور، به خصوص اقتصاد و فرهنگ، نااهلان نفوذ کرده اند.

مائده مرتضوی گفت: سلیقه ژانری کودکان و نوجوانان ایرانی را ادبیات تالیفی ما تعیین نمی‌کند. اکثریت مخاطبان این ژانر در این رده سنی به شدت تحت تاثیر انیمیشن‌ها و اقتباس‌های سینمایی مرتبط با اثر هستند.

حسین پورحسین ـ روزنامه‌نگار، نویسنده و تهیه‌کننده سینما ـ صبح روز جمعه (۳۰ آبان ماه) بر اثر سکته قلبی درگذشت.

ماندگار شدن به شیوه‌ای که دولت‌آبادی در پیش دارد البته کار راحتی نیست. به نظر، اما او خود هم در این سال‌ها به دنبال انجام کار‌های راحت نبوده. طبیعی است که اگر به دنبال پیاده‌سازی اندیشه‌ای باشیم که او در سخنانش گفت، باید منتظر بمانیم که عرصه را بر ما تنگ کنند و فشار‌ها از این‌طرف و آن‌طرف روی سرمان فروبریزد.

چند ماه قبل در نوروز نود و نه کتابی به فارسی ترجمه شد که نام جذابی داشت: «اخبار را دنبال نکنید» نوشته‌ی رودلف دوبلی روان‌شناس و نویسنده سوئیسی که پیش از این کتاب «هنر شفاف اندیشیدن» با ترجمه‌ی عادل فردوسی‌پور از این نویسنده در ایران منتسر و پرفروش شده بود.

محمد قاسم‌زاده با بیان‌ این‌که نوشتن رمان عامه‌پسند سخت است، می‌گوید: ناشران نویسندگان با استعداد را فاسد کرده و آن‌ها را وادار به تولید انبوه می‌کنند.

در چند روز اخیر گزارشی در پایگاه تحلیلی - خبری شعار سال با عنوان"ایران مال و دستمالی کردن فرهنگ" منتشر شد که نویسنده در آن مدعی تجلی فرهنگ پوشاننده (فرهنگی که کمبود‌ها و پیامد‌های لیبرالیسم را پوشش داده و ظاهر پیشرفت به شرایط می‌دهد) در جریان مال سازی‌ها شده است. نویسنده گزارش، ایران مال را بعنوان نماد این نوع فرهنگ ظاهر ساز در نظر گرفته و معتقد به دستمالی فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی، بواسطه چنین فعالیت‌های عمرانی شده است. امروز در جوابیه‌ای از سوی ایران مال این مسئله پاسخ داده شده است که می‌توانید در مطلب زیر بخوانید.

علیرضا راهب از تعطیل شدن انجمن ادبی‌اش به دلیل آن‌چه «زیر بلیت کسی نرفتن» عنوان می‌کند می‌گوید. او همچنین بر کشیدن «یک خط مبتذل افتضاح» وسط ادبیات ایران تاکید دارد که به واسطه میدان دادن به کسانی که در فضای مجازی لایک و فالوئر داشته‌اند به وجود آمده است.

روزنامه اسرائیلی هآرتص مدعی شد که ایران با حمله به منافع نفتی کشورهای عربی خلیج فارس و در اصل آمریکا، به فشارها پاسخ داد و علی رغم اینکه برخی مسئولان نزدیک به ترامپ به خصوص جان بولتون در پی تغییر نظام در ایران بودند و پیش‌بینی می‌شد به یک جنگ منتهی شود اما این برنامه‌ای نبود که ترامپ در سر داشته باشد. او از پاسخ نظامی به انهدام پهپاد آمریکایی هم امتناع کرد.

موضوعی که چند وقت حاشیه‌های پربحثی داشته، این است که ظاهرا چند فیلم سینمایی بدون اجازه نویسندگان رمان‌ها ساخته شد. یعنی محوریت داستان فیلم، کپی کتاب‌ها بوده است. روزنامه شهروند با سیامک گلشیری؛ یکی از نویسندگان معاصر ایران درباره سرقت آثار ادبی گفتگو کرده است.

تحلیلگر سوری و نویسنده کتاب «ایران هسته‌ای» از حادثه تروریستی امروز پایتخت سوریه جان سالم به در برد.

جمعی از محققان مزدبگیر دولت‌های ضدایرانی با طرح پروژه «ایران ۲۰۴۰ استنفورد» قصد بی‌ارزش نشان دادن پیشرفت‌های علمی ایران را دارند که با صحبت‌های رهبری در این باره تیرشان به سنگ خورد.